Ewan ko ba. Matapos ang ilang pangyayari, nangako ako sa sarili kong di ko na uulitin ang kagagahang ginawa ko. Pero ewan ko ba kung anong pinainom/pinakain sa akin ng putanginang lalaking yon at hindi ko siya maalis alis sa isip ko. Alam ko namang may nobya siya at kaibigan lang ang turing niya sa akin at malabong malabong maramdaman niya rin ang nararamdaman ko para sa kanya. Para sa kanya, isa lang ako sa mga kilala/kaibigan niyang alam niyang may nararamdaman para sa kanya. Sa madaling sabi.. Isa lang ako sa opsyon kapag kailangan niya. Kung bakit isang text/tawag lang niyang magkita kami ginagawan at ginagawan ko ng paraan. Lusot kung lusot. Minsan sumasagi nalang sa isipan kong layuan siya. Wala rin namang patutunguhan e. Ako lang ang talunan. Pero anong magagawa ko? Kung isang text na pangangamusta niya lang buo na ang araw ko? Isang komento mula sa kanya, mensahe at kung anu-ano pa, masisilayan mo na sa labi ko ang matamis na ngiti ko. Kung bakit naman sa dinami-rami ng putanginang mga lalaking yan e sa isang taong pagmamay-ari pa ng iba ako nahumaling.
hindi ko maintindihan. Napalaki naman ako ng ayos ng mga magulang ko pero kung bakit naman pagdating sa ganitong sitwasyon e mas gaga pa ko sa gaga. Tangina lang. Hindi ko alam kung hanggang kailan, hanggang saan ang kagagahan kong 'to.
Isa lang sa ngayon ang sigurado ako.. Namimiss ko na siya. Tanginang pag-ibig yan. Nauso pa!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento